Përcaktimi i atësisë sjell shfaqjen e përgjegjësive, në veçanti, për mirëmbajtjen e fëmijës. Prandaj, në disa raste, baballarët nuk bien dakord të njohin atësinë, refuzojnë të paraqesin një kërkesë të përbashkët tek autoritetet e regjistrit. Atësia mund të përcaktohet si më poshtë:
Udhëzimet
Hapi 1
Nëse fëmija ka lindur nga prindër të cilët janë martuar ligjërisht me njëri-tjetrin, ose brenda 300 ditëve pas zgjidhjes së martesës, bashkëshorti (duke përfshirë edhe ish) njihet si baba. Një kërkesë e veçantë për përcaktimin e atësisë nuk kërkohet.
Hapi 2
Në bazë të një kërkese të përbashkët nga prindërit e pamartuar. Një deklaratë e tillë njeh faktin e atësisë dhe shpreh pëlqimin e nënës për të vendosur atësinë e një personi të caktuar. Në disa situata, kur nuk do të jetë e mundur të paraqisni një kërkesë të përbashkët pas lindjes së fëmijës (për shembull, babai do të jetë në një udhëtim të gjatë biznesi, i thirrur për shërbimin ushtarak), një kërkesë e tillë paraqitet në regjistër zyra gjatë shtatzënisë së nënës. Sidoqoftë, regjistrimi i prindërve bëhet pas lindjes së fëmijës.
Hapi 3
Në bazë të deklaratës së babait, në rastin kur nëna njihet si e paaftë, e zhdukur ose e vdekur.
Hapi 4
Në bazë të një vendimi gjyqësor që vërteton atësinë ose faktin e njohjes së atësisë. Njëri nga prindërit (përfshirë prindërit birësues), kujdestari ose vetë fëmija mund të paraqiten në gjykatë kur të mbushin moshën madhore. Për të vërtetuar në gjyq faktin e atësisë, gjykata mund të ftojë palët të kryejnë një ekzaminim mbi origjinën e fëmijës. Nëse njëra nga palët refuzon t'u sigurojë ekspertëve materialet e nevojshme për hulumtim, gjykata mund të njohë si të vërtetuar ose të hedhur poshtë faktin për të cilin është caktuar ekspertimi.
