Çdo ndërmarrje, qoftë shoqëri aksionare apo shoqëri me përgjegjësi të kufizuar, ka strukturën e vet. Për shkak të konfuzionit në përcaktimin e personave të caktuar që zënë një vend në hierarkinë e ndërmarrjes, njerëzit mund të mos kenë pyetje plotësisht korrekte, për shembull, si të mos paguajnë pagën e themeluesit.
Udhëzimet
Hapi 1
Themelues - një person i cili themeloi (krijoi) një ndërmarrje, kjo rrjedh nga vetë përkufizimi. Themeluesi mund të jetë një individ dhe një person juridik që ka dhënë një kontribut të caktuar në kapitalin e autorizuar të ndërmarrjes - pronë, letra me vlerë, para ose në formën e pronës intelektuale.
Hapi 2
Nga rruga, mos ngatërroni themeluesit me anëtarët e shoqërive me përgjegjësi të kufizuar dhe aksionarët e shoqërive të mbyllura dhe të hapura aksionare. Si i pari ashtu edhe i dyti marrin pjesë në një mënyrë të caktuar në kapitalin e autorizuar, por në të njëjtën kohë, vetëm ata persona që krijuan ndërmarrjen mund të quhen themelues. Kjo do të thotë, çdo themelues mund të jetë pjesëmarrës (aksionar), por jo çdo pjesëmarrës ose aksionar mund të quhet themelues.
Hapi 3
Pjesëmarrësit (aksionarët) e ndërmarrjes, pavarësisht nëse janë themelues apo jo, nuk marrin paga në ndërmarrje. Ata marrin të ardhura nga fitimi për sa i përket kontributit në kapitalin aksionar. Vetëm punonjësit paguhen.
Hapi 4
Drejtori (Drejtori i Përgjithshëm) - organi ekzekutiv i kompanisë. Ai i përket shtetit të të punësuarve dhe duhet të marrë paga për punën e tij. Kjo rregullohet nga Kodi i Punës i Federatës Ruse. Një anëtar i ndërmarrjes mund të mbajë pozicionin e drejtorit, në këtë rast, sipas ligjit, ai ka të drejtë si për pjesën e fitimit ashtu edhe për pagën. Fakti që ai mund të jetë njëkohësisht një nga themeluesit e kompanisë nuk ka rëndësi, por praktika ruse në raste të tilla është e paqartë.
Hapi 5
Një përjashtim është situata kur drejtori është themeluesi i vetëm i firmës. Ministria e Financave e Federatës Ruse dhe Ministria e Shëndetësisë dhe Zhvillimit Social bien dakord që një person nuk mund të lidhë një kontratë pune me veten, që do të thotë se nuk ka arsye për llogaritjen e taksave. Kjo natyrshëm çon në përfundimin se mungon edhe objekti i taksimit (pra paga).
